Bjór og rauðvín í Einarsbúð

Í fyrsta lagi,bla bla bla bla.... Í öðru lagi bla, bla bla, og í þriðja lagi, bla, bla, bla, bla, Jón Baldvin Hannibalssson er sá fyrsti sem vakti áhuga minn á stjórnmálum.

Hann var reffilegur kall sem talaði af sannfæringu og krafti.

Kaus hann einu sinni en það var kaupstaðarlykt af þeim kjósanda þegar sú ákvörðun var tekin - keypt atkvæði hjá 18 ára nýliða.

Það vantar svona kalla í stjórnmálin í dag. 

Steingrímur Sigfússon er stundum með svipaða takta en hann kemur í veg fyrir að ég geti keypt mér bjórkippu eða rauðvínsflösku í Einarsbúð. 

Forsjárhyggja og tóm leiðindi. Óumhverfisvænt  - gæti sparað mér ferð í Ríkið eftir búðarrápið. Er samt enn í vafa um hvað eigi að kjósa í vor.

Ég fylgdist með stjórnmálaumræðu í Noregi á árunum 1998-2000. Veit ekki afhverju, var ekki með kosningarétt, en þar var kona sem heitir Kristin Halvorsen í sjónvarpsþætti, hún er í dag fjármálaráðherra Noregs og er hún í SV,  Sosialistisk Venstreparti.

Það sem vakti athygli mína við Halvorsen var að hún talaði aldrei um það sem "hafði gerst" í stjórnartíð meirihlutans -(hún var í minnihluta).

Hún talaði bara um það sem hennar flokkur hafði fram að færa. Og hvernig þau ætluðu að koma því í verk. Punktur.

Það fannst mér áhugavert og ótrúlegt hve fáir stjórnmálamenn tala með slíkum hætti. 

Ég fæ kjánahroll  þegar stjórnmálamenn fara að ræða um að allt hafi verið í tómu tjóni árið 1989 í tíð vinstri stjórnar og svo öfugt. 

Hver man eftir svona atvikum - fólk sem hlustar á útvarp Sögu alla daga.
 

Svona svipað og að ræða um hvort það hafi verið hornspyrna eða markspyrna í bikarúrslitaleik KR og Fram árið nítjánhundruðogeitthvað. Hverjum er ekki sama?

Þetta er allt liðin tíð.

Ég vil fá að vita hvaða flokkur ætlar að koma með bjórinn og léttvínið í Einarsbúð.

Þegar þeirri rannsóknarvinnu er lokið þá mun ég kjósa þann flokk. Allt annað er aukatriði.